In deze column 'Sparren met Jan' schrijft Jan over zijn bijzondere inzichten uit alledaagse gebeurtenissen die hij meemaakt in de sparring met opdrachtgevers, dingen die hij tegenkomt in gesprekken met medewerkers en leidinggevenden en ervaringen vanuit zijn samengestelde gezin met vijf pubers en jongvolwassenen.
Hoe verschillend kunnen situaties zijn bij de organisaties waar ik kom. Ik heb het dan over de leeftijdsopbouw en de onderlinge dynamieken. Het is echt niet vreemd dat een hele grote opdrachtgever in de publieke sector een gemiddelde leeftijd kent van 48 jaar. Er spelen twee hele grote problemen. Je zou het uitdagingen kunnen noemen, maar zo wordt dat nog niet ervaren. Enerzijds dat er de komende vijf jaren zo’n 1000 functies moeten worden ingevuld en anderzijds hoe de kennis kan worden geborgd en overgedragen. Veel informatie is nog niet gedigitaliseerd en machines en assets vragen nu eenmaal om analoge ervaring en kennis. Je voelt natuurlijk aan dat naarmate deze twee grote issues niet worden opgelost, de schaar aan twee zijden gaat knippen. Dat gaat pijn doen. Zelf dacht ik hierbij ook al aan beelden hoe jonge professionals, digitaal opgegroeid, wijs geworden met navigeren op het internet of things en gevoed door snelheid, vermogen tot boodschappen brengen en actie, met de wijze generatie aan de slag gaan die is opgevoed met diepe kennis en ervaring, rust en structuur en bereidheid tot luisteren.
Maar in mijn bedrijf is het niet anders, denk ik. Heerlijk kijk ik naar de snelheid in denken en doen onder de jonkies. Waarbij ik al een paar jaar geleden meemaakte dat een zeer talentvolle afstudeerder zich beperkte tot YouTube-filmpjes en samenvattingen om tot kennis te komen. En ik krampachtig probeerde uit te leggen dat de theorie op pag. 267 van het boek toch echt de moeite waard was om helemaal te doorgronden. Inmiddels is deze 22-jarige jongeling werkzaam vanuit Finland met zijn eigen bedrijf en in de zomer actief vanuit Maleisië. Gelukkig belt hij nog wel eens met een vraag. Heerlijk toch?
We kunnen nog een hoop leren van elkaar, jong en iets minder jong. Laten we dat dan ook vooral doen met humor, geduld en vasthoudendheid. Want die laatste twee deugden brengen ook nog een heleboel waarde. Toch, beste vrienden en vriendinnen boven de 50?